-
1 commission
[kə'mɪʃən] 1. n( order for work) zamówienie nt, zlecenie nt; ( COMM) prowizja f (od sprzedaży); ( committee) komisja f; ( MIL) stanowisko nt oficerskie2. vtI get 10% commission — dostaję 10% prowizji
to commission sb to do sth — zlecać (zlecić perf) komuś zrobienie czegoś
to commission sth from sb — zamawiać (zamówić perf) coś u kogoś
* * *[kə'miʃən] 1.1) (money earned by a person who sells things for someone else.) prowizja2) (an order for a work of art: a commission to paint the president's portrait.) zlecenie3) (an official paper giving authority, especially to an army officer etc: My son got his commission last year.) patent4) (an official group appointed to report on a specific matter: a commission of enquiry.) komisja2. verb1) (to give an order (especially for a work of art) to: He was commissioned to paint the Lord Mayor's portrait.) zamawiać2) (to give a military commission to.) nadać stopień oficerski•- commissioner
- in/out of commission
См. также в других словарях:
oficerski — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, oficerskiscy {{/stl 8}}{{stl 7}} mający związek z oficerem, jego służbą : {{/stl 7}}{{stl 10}}Oficerskie gwiazdki. Oficerski mundur. Stopień oficerski. Szkoła oficerska. Klub oficerski. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
porucznik — m III, DB. a, N. porucznikkiem; lm M. porucznikicy, DB. ów 1. «oficer w stopniu niższym od stopnia kapitana; drugi stopień oficerski w Wojsku Polskim» Oddział pod dowództwem porucznika. Zdobyć szlify porucznika. 2. hist. «w dawnym wojsku polskim… … Słownik języka polskiego
miczman — m IV, DB. a, Ms. miczmannie; lm M. i, DB. ów mors. «najniższy stopień oficerski w marynarce wojennej w Rosji carskiej; w radzieckiej marynarce wojennej: najwyższy stopień podoficerski; marynarz mający ten stopień» ‹ros. z ang.› … Słownik języka polskiego
komisarz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. y {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stopień oficerski w policji; także: osoba mająca taki stopień : {{/stl 7}}{{stl 10}}Śledztwo prowadzi komisarz policji. Narada… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
aspirant — m IV, DB. a, Ms. aspirantncie; lm M. aspirantnci, DB. ów 1. «pracownik zakładu naukowego, zwłaszcza w Rosji, przygotowujący się do samodzielnej pracy naukowej, szczególnie ubiegający się o stopień kandydata nauk» 2. «stopień oficerski w… … Słownik języka polskiego
esauł — m IV, DB. a, Ms. esaułule; lm M. owie, DB. ów 1. «stopień oficerski w wojskach kozackich carskiej Rosji; oficer mający ten stopień; asauł» 2. «zastępca atamana koszowego u Kozaków zaporoskich» ‹ukr. z tur.› … Słownik języka polskiego
komisarz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y 1. «oficer policji; ranga, stopień oficerski w policji» 2. «pełnomocnik dyplomatyczny niektórych państw w krajach nie mających pełnej suwerenności» 3. «urzędnik stały lub powołany okresowo do wypełnienia specjalnych… … Słownik języka polskiego
lejtnant — m IV, DB. a, Ms. lejtnantncie; lm M. lejtnantnci, DB. ów «stopień oficerski w armiach wielu krajów odpowiadający polskiemu porucznikowi; oficer mający ten stopień» ‹niem. z fr.› … Słownik języka polskiego
nadinspektor — m IV, DB. a, Ms. nadinspektororze; lm M. nadinspektororzy a. owie, DB. ów «w niektórych państwach: stopień oficerski w policji wyższy od inspektora; oficer mający ten stopień» … Słownik języka polskiego
nadkomisarz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y ( ów) «w niektórych państwach: stopień oficerski w policji wyższy od komisarza; oficer mający ten stopień» … Słownik języka polskiego
podporucznik — m III, DB. a, N. podporucznikkiem; lm M. podporucznikicy, DB. ów «najniższy stopień oficerski, niższy od porucznika; oficer mający ten stopień» Oficer w stopniu podporucznika. Awansować na podporucznika. Podporucznik rezerwy … Słownik języka polskiego